Połączenia Sylwoz jest to jedna z form uprawy winorośli praktykowanych we Włoszech. Jest to system odpowiedni do uprawy winorośli na płaskich terenach o świeżej, żyznej glebie i wysokiej dostępności wody. Z tych powodów jest on stosowany zwłaszcza w regionach północnych, takich jak Veneto i Friuli, gdzie występują te warunki glebowo-klimatyczne. Jest to szczególnie rozbudowany system rolniczy, w którym liczba roślin na hektar jest mniejsza niż innych bardziej racjonalnych form, takich jak Guyota albo kordon ostrogi. Jednak zwykle ma wysoką wydajność.
Zobaczmy jak rośnie winorośl w Sylvoz i jakie są zalety i wady przyjęcia tego systemu.
Mieszka w Sylvoz
Ten system rolnictwa nosi imię jego wynalazcy, Carlo Sylvoz. Składa się z pionowego szybu o wysokości 1.20-1.60 m, który przechodzi w poziomy sznur. Na nim wkłada się długie, przycięte główki owocowe wygięte w dół, przymocowane do nici rozciągniętej pod sznurkiem. Jest to stałe, o długości od 1-1.50 m, podczas gdy długość owocników waha się od 50 do 80 cm.
Liczba pąków na roślinę różni się w zależności od liczby pędów, które pozostaną po przycięciu (od 4 do 6) oraz od pąków obecnych na główce owocującej (od 6 do 8). W sumie każdy roślina winorośli ustawiony w ten sposób będzie miał od 24 do 48 klejnotów.
Szósty implant
Odległość między rzędami wynosi zwykle 3 m, podczas gdy odległość między jedną rośliną a drugą w rzędzie wynosi 1.20. Biorąc pod uwagę tę szóstą, otrzymujemy około 2,800 roślin uprawianych na Sylvoz na hektar.
Rusztowanie winorośli w Sylvoz
System Sylvoz wymaga stworzenia rusztowania ze słupów i drutu. Rusztowanie składa się z słupów pośrednich rozmieszczonych w odległości 5 m od siebie. Każda roślina posiada również stały pal, który może być wykonany z żelaza, drewna, plastiku. Na słupach biegnie 4-5 żelaznych drutów, zorganizowanych w następujący sposób: najniższy drut, na którym przywiązane są pędy owocujące, znajduje się w odległości 0.80-1.20 m od ziemi; drugi drut, umieszczony w odległości 1.40-1.60 m od ziemi, podtrzymuje sznur stały, pozostałe 2-3 druty, w odległości 50 cm od siebie, podtrzymują nową roślinność.
Przycinanie uprawy winnicy w Sylvoz
Typowe przycinanie Sylvoz ma na celu uformowanie trwałej struktury. Zwykle już w drugim roku uzyskuje się mocny i prosty pęd, wygięty poziomo na żądaną wysokość, z funkcją formowania trwałego sznurka. Jak wspomniano, drugi drut podtrzymuje sznurek, z którego w fazie przycinania wybierane są najlepsze pędy z poprzedniego roku, które są wykorzystywane jako główki owocowe.
Gięcie gałęzi
Charakterystyczne dla Sylvoza jest to, że wybrane pędy są wygięte w centralnej części tworząc małe łuki. Fałdowanie powoduje, że centralne pąki tracą dopływ limfy, tworząc słabe pędy lub ślepe pąki. Wraz z wygięciem sok i składniki odżywcze schodzą w dół, a więc zarówno w początkowych, jak i końcowych pąkach gałęzi. Te pierwsze wytwarzają nową roślinność w górę, drugie gromadzą się w dół.
W praktyce rzeczywiste pąki owocnika to 4-6.
Przycinanie produkcyjne winnicy w Sylvoz
Przycinanie produkcyjne Sylvoz odbywa się poprzez wycięcie starego łuku, z którego powstały kiście, i wygięcie innej gałęzi, która rozwinęła się w poprzednim roku z pąków podstawy lub ostrogi.
Zalety i wady
Sylvoz bardzo dobrze nadaje się do uprawy na płaskich, wilgotnych i żyznych glebach, gwarantując wysokie plony, dające możliwość maksymalnego wykorzystania energii rośliny. Jest to również jego ograniczenie, ponieważ jakość nie zawsze jest doskonała, a przy braku dostępności wody jest to w praktyce system nie do zastosowania. Ma kosztowne koszty zarządzania w fazie przycinania, ze względu na żmudną operację zginania pędów w celu utworzenia łuków.
Rozbudowana forma, z tendencją nieproduktywnej roślinności do wypychania się ku górze, pozwala jednak na doskonałe nasłonecznienie i napowietrzenie liści. Ten stan chroni przed głównymi chorobami kryptogamicznymi winorośli, takimi jak mączniak rzekomy oraz botrytis.
Rozpocznij nowy wątek