Tam uprawa pergoli jest systemem klasyczna hodowla winorośli. W rzeczywistości jednak bardziej słusznie jest mówić o grupie systemów, ponieważ istnieje kilka wariantów, takich jak Pergola Trentino albo duży namiot. Połączenia altany winorośli są szeroko rozpowszechnione we wszystkich regionach Włoch i nadają się zarówno do profesjonalnej uprawy winorośli, jak i do uprawy kilku roślin w przydomowym ogródku.
Ogólnie rzecz biorąc, można uprawiać winorośl pergoli na obszarach, na których roślina jest w stanie, ze względu na warunki glebowe i klimatyczne, przybierać duże rozmiary. Pergola pozwala w rzeczywistości trzymać kępy z dala od ziemi i sprawić, by rozwijały się w mniej wilgotnym i lepiej wentylowanym środowisku. Technika ta pozwala na uzyskanie wysokich plonów, dlatego jest to system treningowy szczególnie odpowiedni dla winogron stołowych.
W tym artykule zobaczymy, jakie są różne systemy treningu pergoli winorośli i jak skonfigurować je z przycinaniem.
Kiedy przycinać winorośl pergolą?
Jak wszystkie formy uprawy winorośli, na przykład ad drzewko albo kordon ostrogi, nawet w przypadku przycinania winorośli przez pergolę najlepszą porą na działanie jest zima. Musi działać w okresie, który trwa od opadnięcia liści, aż do ponownego wegetacji. Zasadniczo można go przycinać od grudnia do marca. Ten rodzaj przycinania służy do nadania winnicy pożądanego kształtu, który zostanie utrzymany dzięki zielonym operacjom przycinania.
Uprawa winorośli pergoli Trentino
Połączenia winorośl w pergolach Trentino mają dach pochylony lekko w górę (około 30° od słupa normalnego do pionowego). Mogą być jednospadowe (pergole proste) lub dwuspadowe (pergole podwójne). Prosta pergola Trentino jest bardziej powszechna na terenach pagórkowatych, a podwójna na równinach.
Charakterystyka prostej pergoli Trentino
W prostej pergoli winorośle sadzi się w rzędzie w odległości 80-90 cm, w rzędach oddalonych od siebie o 2.80-3m. Gęstość sadzenia pozwala na 3,700-4,400 roślin na hektar. Na wysokich wzgórzach, gdzie przejazd ciągnika jest utrudniony ze względu na strome zbocza, odległość między rzędami można zmniejszyć do 2.50 m. Ten rodzaj pergoli pozwala winoroślom na dobre nasłonecznienie oraz, przy szóstym standardzie, ułatwia przejazd pracujących maszyn. Pozwala również na stopniową krzywiznę łodygi, unikając odrostu wegetatywnego w obszarze pięty (tj. przecięcia na pniu i krzywizny owocników).
Oprawa
Ustawienie prostej pergoli Trentino wymaga skomplikowanego i dość kosztownego palowania. Słupy nagłówka nazywają się kolumny oraz kształtowniki o wysokości 2.50 m, stosy kości piętowej.
Na tym ostatnim, na wysokości 1.70 m, zamocowany jest kolejny ukośny słup, listwa, który jest zaszczepiony na czubku słupa do rozdrabniania sekcji sąsiedniego rzędu poniżej. Każda winorośl ma 2-3 owocujące główki po około 10 pąków każda.
Charakterystyka podwójnej pergoli Trentino
Tam podwójna pergola Trentino zapewnia mniejszą gęstość sadzenia niż prosta. Odległości w rzeczywistości wynoszą 50-70 cm w rzędzie i 5-5.50 m między rzędami, utrzymując piętę na wysokości 90 cm niezależnie od nachylenia skrzydeł. W pergolach podwójnych słupy pionowe niosą dwa paski w przeciwnych kierunkach i znacznie bardziej pochylone niż w pergoli prostej. Na ukośnych słupach rozmieszczone są równolegle i w odległości 30-35 cm różne żelazne druty, które tworzą dach pergoli. Przycinanie uprawne odbywa się poprzez doprowadzenie najbardziej rozwiniętej i najlepiej uformowanej gałęzi do wysokości pierwszej linii, pozostawiając tylko 2-3 pąki na górze, podczas gdy pozostałe są zaślepione. Następnie będziemy kontynuować Przycinanie Guyotautrzymywanie 2-3 główek owocujących na roślinę.
Uprawa markizy pergoli
Pergola markizowa charakteryzuje się wysoką wydajnością roślina winorośli. Z tego powodu, zgodnie z przepisami produkcyjnymi, ma być stosowany tylko do winogron stołowych. Ten rodzaj uprawy winorośli stosowany jest w ciepłych regionach, we Włoszech jest bardzo obecny w regionach takich jak: Lazio, Apulia, Sycylia, Molise. Za granicą jest mocno przyjęta w Hiszpanii i Argentynie.
W hodowli namiotów najistotniejszą cechą jest wyraźne oddzielenie obszarów wegetatywnych i produkcyjnych. W praktyce w tej formie uprawy roślinność znajduje się powyżej pergoli, a skupiska poniżej, gdzie dojrzewają z dala od promieniowania słonecznego. W fenologiczna faza produkcjiśruba markizy ma wysokość 1.8-2.20m.
Oprawa
Z winorośli rozgałęziają się 4 główki owocowe po 8-10 pąków każda w pozycji poprzecznej. Należy zadbać o zbudowanie ciągłego pokrycia na całej ziemi, umieszczając roślinę na wątku żelaznych drutów wspartych na słupach ochronnych.
Najczęściej stosowanym układem sadzenia jest ten o wymiarach 2.50 x 2.50 m, przy gęstości 1,600 sadzonek na hektar.
Śruba szprychowa lub Bellussi
Ten rodzaj uprawy winorośli na pergolę jest szeroko rozpowszechniony przede wszystkim na świeżych i żyznych glebach Emilia-Romagna i Veneto. To było poczęty w 1882 roku w Tezze di Piavemiasto na równinie Treviso, przez braci Bellussi, od których wzięło swoją nazwę.
W klasycznym Bellussi są 4 rośliny winorośli podtrzymywane na słupie, z których każda daje początek trwale nachylonemu sznurowi, wciągniętemu w międzyrzędzie. Winnica widziana z góry wygląda jak jedna aureola.
Oprawa
Odległości sadzenia wynoszą 8-10 m między rzędami i 4-6 m w rzędzie, między słupem a słupem (który obsługuje grupę 4 śrub). Gęstość na hektar to tysiąc roślin. Rusztowanie nośne pergoli Bellussi jest bardzo złożone. Stosowane są duże drewniane słupy (zasadniczo belki), które wystają z ziemi na 4 metry. Na całym obwodzie winnica musi być mocno przymocowana do gruntu za pomocą podziemnych betonowych kotew, połączonych z obwodowymi słupami metalowymi drutami.
Struktura winnicy składa się z dwóch sieci: głównej, która łącząc ze sobą słupy wspiera winnicę; drugi, niższy, który podtrzymuje stałe linki.
Przycinanie systemu Bellussi
Pergola Bellussi to długo przycinany system treningowy. Składa się z pionowej łodygi o wysokości 1.20-1.60, która przechodzi w poziomy sznur, na którym umieszcza się 10-12 długich przyciętych pędów wygiętych w dół.
W produkcji na każdą owocującą główkę pozostawia się 8-10 pąków, co daje łącznie 80-120 pąków na roślinę. Jest to rozszerzona forma gospodarowania, która ze względu na trudności w zarządzaniu jest stopniowo porzucana na rzecz form bardziej racjonalnych.
Rozpocznij nowy wątek