Tam mirra (Commiphora mirra) to roślina należąca do rodziny botanicznej Burserowate. Termin mirra oznacza również aromatyczna guma który jest wydobywany z drzewa. Jest to gatunek zielny pochodzący z półpustynnych regionów Półwyspu Arabskiego i północno-wschodniej Afryki, rozpowszechniony do dziś w takich krajach jak Somalia, Etiopia, Egipt, Sudan, Oman, Jemen. Jest ściśle związany z najstarszymi tradycjami ludów Bliskiego Wschodu i był używany do przygotowywania oczyszczających maści i balsamów, do balsamowania zmarłych, do perfumerii. Tutaj słynie z tradycji religijnej, która zalicza ją do trzech cennych darów, które Mędrcy przynieśli do Betlejem przy narodzinach Chrystusa.
Dziś mirra jest szeroko stosowanym produktem ziołowym. Dzięki temu lepiej znamy drzewo, z którego jest pozyskiwana, właściwości i najczęstsze zastosowania żywicy.
Opis mirry
Tam Commiphora mirra jest to krzew lub małe drzewo o wysokości kilku metrów (maksymalnie 4 m). Liście mają rozbudowany pokrój i nieregularną strukturę. Gałązki o długich ostrych cierniach zwykle wyglądają jak gałązki suche, gdyż liście mają tylko w krótkim okresie deszczowym (na tych terenach kilka miesięcy w roku), podczas gdy w pozostałych miesiącach są nagie.
Liście
Liście mirry są zwykle podzielone na trzy listki, które czasami można zredukować do jednej. Środkowy liść, owalny i łopatkowaty, ma około 1 cm długości, zwęża się u nasady w klin i zaokrąglony na wierzchołku. Krawędź jest ząbkowana u góry i jest cała w pozostałej części liścia. Dwie boczne listki są bardzo małe (nie więcej niż 3 mm długości) i mają cały margines. Zarówno małe, jak i większe przecina solidne żebro centralne.
Kwiaty
Kwiaty mirry zebrane są w drobne kwiatostany w kątach liści. Kielich podzielony jest na 4 płaty, korona składa się z 4 płatków, które zawierają 8 pręcików i jajnik.
Kolor jest pomarańczowy, a kwitnienie następuje pod koniec pory deszczowej.
Owoce
Owocem jest pestkowiec z najbardziej zewnętrzną częścią, która otwiera się na dwie klapy, które zawierają mięsistą część. Ten ostatni jest krótszy niż rdzeń, który zawiera, dlatego pozostaje częściowo wystający.
Czy mirrę można uprawiać we Włoszech?
Mirrę należy uznać za roślinę egzotyczną, trudną w uprawie w naszych szerokościach geograficznych, ze względu na jej słabą odporność na zimno (uszkodzi się już w temperaturze 6-8 °C). Krzew ma dziki, bardzo przyjemny i ozdobny wygląd, ale rośnie znacznie na terenach półpustynnych. Bardziej interesująca jest uprawa w doniczkach, w delikatnej sztuce bonsai. W tym celu wykorzystuje się gatunek Commiphora wildiijeden z kilku gatunków z rodzaju Komiforabardziej plastyczny i odpowiedni do bonsai.
Jak pozyskuje się mirrę?
Jak już wspomniano, mirra jest żywicą, która po owocnikowaniu, które ma miejsce późnym latem, samoistnie wydziela się ze szczelin w korze drzew (mających co najmniej 3-4 lata). Aby uzyskać większą ilość produktu, na pniu wykonuje się nacięcia, z których wydostaje się żywica. To w kontakcie z powietrzem krzepnie w krople (tzw. łzy). Ekstrakcja przypomina bardziej powszechny dla nas gatunek botaniczny, a mianowicie popiół manny. Występuje zatem w izolowanych łzach lub w skupionych masach. Jest półprzezroczysty i kruchy, pęknięcie jest błyszczące. Kolor, gdy jest świeży, jest pomarańczowo-czerwony, podczas gdy po wysuszeniu staje się ciemniejszy. Ma balsamiczno-słodki zapach, drobno przyprawiony. Smak jest kwaśny i gorzki.
Składniki aktywne i właściwości mirry
Składniki aktywne zawarte w mirrze to: żywice, mirra, mirra, olejek eterycznyzasady gorzkie, dziąsła (zwłaszcza pentosany).
Właściwości przypisywane tej żywicy to: aromatyczny, balsamiczny, antyseptyczny, oczyszczający skórę, ściągający.
Zastosowania mirry
Mirra w postaci olejku eterycznego wykorzystywana jest przede wszystkim w aromaterapii jako oczyszczacz środowiska. Z kolei w ziołolecznictwie właściwości antyseptyczne i ściągające wykorzystuje się do przygotowania past do zębów i płynów do płukania ust. Do użytku zewnętrznego wchodzi w skład balsamów, mazideł i plastrów. Służy również do ujędrniania dziąseł i usuwania drobnych owrzodzeń jamy ustnej, gardła i skóry.
Do użytku wewnętrznego, zawsze jako olejek eteryczny, pobudza apetyt, stymuluje wydzielanie enzymów żołądkowych oraz działa wiatropędnie i przeciwkatarowo. Oprócz właściwości antyseptycznych mirra pełni funkcję emmenagogiczną i odrobaczniczą.
W sklepy specjalistyczne można to znaleźć czyste w ziarnach, pachnących kadzidłach, suplementach diety lub w postaci olejku eterycznego.
Jak zrobić nalewkę z mirry w domu?
Dzięki żywicy mirry w ziarnach, zredukowanej do drobnego proszku, nalewkę macierzystą można przygotować w domu. Stosuje się 20 g proszku z mirry i 100 ml alkoholu o temperaturze 70 °, macerować przez 10 dni, często wstrząsając miksturą. Po upływie czasu jest filtrowany i przechowywany w małych szklanych butelkach. Otrzymana w ten sposób nalewka macierzysta doskonale ściąga i oczyszcza jamę ustną. Można go używać do płukania i płukania gardła poprzez rozcieńczenie łyżki nalewki w szklance wody. Ten sam roztwór można zastosować do szczotkowania małych owrzodzeń jamy ustnej i gardła.
Przeciwwskazania
Mirra wydaje się być bezpieczna dla większości ludzi, gdy jest stosowana w małych ilościach. Może jednak powodować pewne skutki uboczne takie jak wysypka po nałożeniu bezpośrednio na skórę i biegunka po podaniu doustnym. W rzeczywistości ilości większe niż 2-4 gramy mogą powodować podrażnienie nerek i zmiany częstości akcji serca. Ponadto nie zaleca się jego stosowania u osób cierpiących na zapalenie żołądka, przy problemach z krwawieniem, podczas przyjmowania leków przeciwcukrzycowych, w przypadku gorączki, stanów zapalnych ogólnoustrojowych lub w przypadku problemów z sercem. Należy również unikać jego stosowania w okresie ciąży i laktacji oraz po zabiegu chirurgicznym.
Rozpocznij nowy wątek