Ricciarelli urodzili się w Toskanii, w rejonie Valdichiana Senese; wraz z Panforte i Cavallucci są typowymi deserami okresu bożonarodzeniowego, chociaż spożywa się je przez cały rok. Ricciarelli przygotowywane są z takich składników, jak drobno posiekane migdały, cukier, białko jaja i aromatyzowane aromatem migdałowym i waniliowym. Otrzymany z tych składników makaron następnie formuje się w kształt małe podłużne ciasteczka, często lekko spłaszczony na wierzchu. Przed gotowaniem ricciarelli posypuje się cukrem pudrem, dzięki czemu po ugotowaniu przyjmują typową, lekko popękaną strukturę, typową dla tych ciastek. Efektem końcowym jest słodki, delikatny i lekko chrupiący na zewnątrzo bogatym migdałowym smaku. Kształt i konsystencja ricciarelli mogą się nieznacznie różnić w zależności od lokalnej tradycji lub konkretnego zastosowanego przepisu.

Przygotowanie

1

Zacznij od wsypania do miski mąki migdałowej i 100 g cukru. Obiera pomarańcze, unikając białej części, i miesza skórki z 60 g cukru.

2

2.Do mąki dodać mieszankę pomarańczową i fiolkę aromatu migdałowego, dobrze wymieszać.

3

Przygotuj syrop: rozpuść 40 g cukru i wodę na małym ogniu. Przesiać 20 g cukru pudru i 20 g mąki.

4

Do miski dodać syrop wraz z cukrem pudrem i mieszanką mąki; dodać także drożdże i amoniak. Ciasto będzie bardzo wilgotne i ziarniste; nie martw się, tak właśnie powinno być. Przykryj i odstaw na 12 godzin w chłodne, suche miejsce.

5

Po odpoczynku lekko ubijaj białka, aż zaczną tworzyć się małe bąbelki; w tym momencie dodaj je do mieszanki. Zacznij ugniatać ręcznie, aż uzyskasz zwartą konsystencję.

6

Posyp powierzchnię roboczą cukrem pudrem, podziel ciasto na cztery części i uformuj duże salami.

7

Kroimy plastry o grubości około 1 cm i rękami staramy się nadać im kształt rombu lub łezki. Do małej miski wsyp mąkę kukurydzianą, a do drugiej pozostały cukier puder.

8

Weź ricciarello i zanurz spód w skrobi kukurydzianej, a powierzchnię w cukrze pudrze. Powtórz operację ze wszystkimi pozostałymi. Gotowe ułożyć na blaszce wyłożonej papierem do pieczenia i piec w temperaturze 180°C przez 10/20 minut, aż na powierzchni pojawią się pęknięcia. W tym momencie wyjmij je z piekarnika; będą trochę mokre, ale takie powinny być. Po ostygnięciu nabiorą odpowiedniej konsystencji.

rada

Używaj organicznej skórki pomarańczowej, aby unikać pestycydów i chemikaliów. Podczas przygotowywania należy unikać gorzkiej białej części. W przypadku wersji kakaowej do mieszanki należy dodać 40 g wcześniej przesianego kakao. Czas odpoczynku jest kluczowy; odstawić ciasto na co najmniej 12 godzin. Dzięki temu składniki dobrze się wymieszają, rozwijając smaki i zapewniając optymalną konsystencję. Podczas formowania i krojenia ricciarelli używaj cukru pudru, aby ciasto nie kleiło się do dłoni. Upewnij się, że ricciarelli ma jednolity kształt, aby zapewnić równomierne gotowanie.

przechowywanie

Przechowuj ricciarelli w chłodnym, suchym miejscu, dobrze zabezpieczonym w hermetycznym pojemniku. Unikaj wystawiania ich na działanie zbyt wysokich temperatur lub wilgotnych miejsc, ponieważ może to pogorszyć ich konsystencję i świeżość. Ricciarelli najlepiej smakują świeże. Staraj się je spożyć w ciągu tygodnia. Jeśli chcesz przechowywać ricciarelli przez dłuższy czas, możesz je zamrozić. Ostrożnie zawiń je w folię spożywczą i włóż do torebki do zamrażania. Następnie rozmrażaj stopniowo w temperaturze pokojowej lub w piekarniku.

Historia ricciarelli

Ich historia ma swoje korzenie w XIV wieku, kiedy to według legendy dekorowały stoły dworów szlacheckich podczas świąt Bożego Narodzenia. Przysmak ten, zazdrośnie strzeżony i przekazywany z pokolenia na pokolenie, z czasem przekształcił się w autentyczną klasykę toskańskich stołów, zwłaszcza w okresie bożonarodzeniowym. Legenda dodaje szczyptę romantyzmu do historii Ricciarelli, przypisując jej wprowadzenie rycerzowi Ricciardetto Della Gherardesca. Mówi się, że po powrocie z wypraw krzyżowych przywiózł te słodycze do swojego zamku niedaleko Volterry, czerpiąc inspirację z bliskowschodnich butów z podwiniętymi noskami, stąd nazwa „ricciarelli”. Historia to jednak zawiła splot faktów i legend, a prawdziwe pochodzenie tych słodyczy pozostaje owiane tajemnicą. Pewne jest, że „Ricciarelli di Siena” ma głębokie korzenie, związane z marcepanem, słodyczą wytwarzaną z migdałów i cukru, popularną w Sienie w XV wieku. Marzapani i Marzapanetti, ze swoim przysmakiem przeznaczonym dla elitarnej publiczności, były prekursorami tych świątecznych przysmaków, sprzedawanych w sklepach sieneńskich aptek, dawnych aptekach. Początki Ricciarelli splatają się z historią marcepanu, tworząc ponadczasową więź z tradycjami gastronomicznymi Sieny. Pomijając historię i legendy, faktem jest, że Ricciarelli to jeden z najwspanialszych deserów bożonarodzeniowych, których nie może zabraknąć na toskańskich stołach; Dobrze zapakowane, ułożone na tackach i zabezpieczone folią celofanową, aby zachować świeżość, z pewnością będą mile widzianym, domowym prezentem bożonarodzeniowym, który możesz podarować swoim bliskim.