L 'Anthocoris nemoralis to owad należący do zakonu Rynchotaczłonków Twojej rodziny Anthocoridae. Jest pożyteczny owad w sadzie i ogródku warzywnym, będąc groźnym drapieżnikiem szkodliwych pasożytów. Występuje w stanie naturalnym w całych Włoszech i jest również hodowany w biofabrykach do programów kontroli biologicznej. Warto więc poznać jego entomologiczne cechy, aby móc go rozpoznać i zabezpieczyć.
W tym artykule zobaczymy zatem, jak to wygląda, postaramy się zrozumieć, które są jego ulubioną „ofiarą” i zrozumiemy, jak wdrożyć program startowy w dużych sadach.
Opis Anthocoris nemoralis
L 'Anthocoris nemoralis jest to mały antokorydowy rincote, który w wieku dorosłym mierzy 3-4 mm długości. Zazwyczaj jest koloru ciemnobrązowego, z czarną głową i klatką piersiową. Wyposażony jest w całkowicie błyszczące hemilitry, z membraną z trzema wyraźnymi wycięciami ułożonymi w trójkąt.
Bardzo podobnym gatunkiem jest Anthocoris nemorum, praktycznie identyczny wyglądem, ale mniej powszechny w naszym kraju.
Anthocoris nemoralis żeruje jako pasożyty
L 'Anthocoris nemoralis jest owadem o heterofagicznym reżimie żywieniowym. Na niektórych etapach swojego cyklu życia żywi się pyłkiem. Potem zaczyna żerować mszyce, czerwone przędziorki a zwłaszcza dorosłych różnych gatunków psylla. W rzeczywistości pociągają go kairomony zawarte w spadzi, które produkują psyllable wraz ze wzrostem ich populacji.
Z tych powodów Anthocoris nemoralis jest to najskuteczniejszy czynnik ograniczający (naturalny i sztuczny) wielu psylli, które atakują ogrody i sady, na przykład:
Cykl życiowy Anthocoris nemoralis
L 'Anthocoris nemoralis zimuje w stadium dorosłym, osłonięty w sadach lub w otoczeniu (żywopłoty, dzika roślinność, resztki pożniwne). Wraz z pierwszymi ciepłymi wiosennymi temperaturami ponownie uaktywnia się, żywiąc się najpierw pyłkiem, następnie pasożytami, przenosząc się do sadów. Tu rozpoczyna się krycie i składanie jaj, kiedy samica składa jaja na spodniej stronie liści lub na ogonku. Świeżo wyklute nimfy natychmiast i żarłocznie zaczynają żerować na jajach psylla i nimfach.
W naszych środowiskachAnthocoris nemoralis dopełnia 2-3 pokolenia rocznie, z populacjami powiązanymi z populacjami ofiar i osiąga maksymalne zagęszczenie od maja do września.
W latach z nawrotami wiosennych chłodów lub obfitych opadów, od kwietnia do maja populacje tego owada mogą mieć niewielkie zagęszczenie.
W specjalistycznych sadach, przy prowadzeniu obrony biologicznej przy pomocy Anthocoris nemoralissztuczne wyrzutnie służą do kompensacji wahań w populacji drapieżników.
Praktyczne użycie
Jak wspomniano Anthocoris nemoralis Jest to najbardziej znany i skuteczny czynnik ograniczający szkodliwego psylla gruszy. Zwykle rzucanie 1000-1500 dorosłych drapieżników na hektar sadu wystarcza, aby zapewnić zwalczanie szkodników. W roślinach wcześniej silnie dotkniętych psyllą i przy mniejszych populacjach antokorydów wyrzuca się 2000 dorosłych osobników na hektar.
Dla większej skuteczności zalecamy wypuszczanie drapieżnika co 2-3 razy, starając się unikać tygodni z możliwymi przymrozkami.
Inną radą jest rozmieszczenie drapieżnika w co najmniej 5 różnych punktach startowych, przy użyciu podpór i kart (zwykle dostarczanych przez biofabrykę), aby sprzyjać rozproszeniu drapieżnika.
Pierwsze uruchomienie może nastąpić wcześnie, między końcem marca a połową kwietnia. W ten sposób dajemy drapieżnikowi możliwość osiedlenia się i interakcji z dzikimi populacjami. Kolejne premiery odbędą się do maja.
Środki ostrożności
Oczywiście, ze względu na ważność i skuteczność tego rodzaju kontroli biologicznej, w sadzie nie wolno stosować pestycydów chemicznych. Jednak tych też należy unikać produkty dozwolone w ramach rolnictwa ekologicznego ale które mają silną siłę zabijania, jak ten złocień orazazadirachtyna.
Aby kupić Anthocoris nemoralis i aby wykorzystać je w programach kontroli biologicznej, należy zwrócić się do biofabryk.
Rozpocznij nowy wątek